W 1671 roku drewniany kościół został zburzony a w jego miejsce wybudowano murowany. Fundatorami nowej świątyni byli Mikołaj Podoski i Teofil Grzybowski, ówcześni dziedzice wsi. W 1725 roku kościół został konsekrowany przez Biskupa Chełmskiego Feliksa Szaniawskiego. W 1728 roku została dobudowana północna kaplica a druga wraz z zakrystią i kruchtą, w 1954 roku. W 1807 roku, 4 października wnętrze kościoła strawił pożar, a pięć lat później został ograbiony przez wojska kozackie. W Kościele znajduje się ołtarz z późnobarokowymi rzeźbami z połowy XVIII wieku i z dwa obrazy: Matki Boskiej Szkaplernej pochodzący z XVII wieku, oraz Chrzest Chrystusa w Jordanie z końca XVII wieku. Świątynia posiada dwa boczne ołtarze na których umieszczone są obrazy św. Antoniego Padewskiego z II połowy XVII wieku, św. Ksawerego z XIX wieku, św. Walentego biskupa z początku XIX wieku oraz obraz przedstawiający Św. Rodzinę. Do zabytkowego wyposażenia należy ława kolatorska z XVIII wieku, utrzymana w konwencji rokokowej. Przy kościele znajduje się późnoklasycystyczna dzwonnica murowana, a na placu kościoła rosną lipy drobnolistne, ujęte w rejestrze jako pomnik przyrody. Parafia posiada księgi metrykalne z XVIII wieku.