Grad-tvrđava, jugoistočno od lješkopoljskog sela Grbavci, na najnižoj od tri glavice istoimenog brda između Morače i Maloga blata. Utvrđenje sa kiklopskim blokovima u temeljima staro je više hiljada godina. Zbog dominantnog položaja i mogućnosti kontrole znatnog dijela Skadarskog jezera i Zetske ravnice, odigrao je značajnu ulogu u III Ilirsko-Rimskom ratu... U „Ljetopisu popa Dukljanina" navodi se da se dukljanski kralj Đorđe (unuk kralja Mihaila prvog dukljanskog-crnogorskog kralja, koji je stekao kraljevske insignije 1076 godine) polovinom XII vijeka utvrdio u kastelu Obolon. Vizantinci su ga opkolili, uhvatili i kao zatočenika poslali u Carigrad, đe je i umro. Oblun ima ostatke dva dijela - "gornji" i "donji grad". U blizini su i nekolike ilirske mogile. Pravilan pravougaoni oblik sačuvanih ostataka utvrđenja, uprkos nepovoljnoj konfiguraciji terena, ukazuje da vjerovatno potiče iz antičkog, rimskog ili vizantijskog perioda. Dužina sačuvane śeveroistočne strane je oko 70 metara. Śeverozapadni i jugoistočni zid sačuvani su djelimično, a jugozapadni zbog vertikalnih stijena vjerovatno nije ni postojao. Skoro u centru utvrđenja, na kamenitom platou, nalaze se ostaci jednobrodne crkve. Zanimljivo je da nema ostataka kula.