Kościół powstał na przełomie XIII i XIV w. (tutejsza parafia jest wzmiankowana w 1352 roku). Budowla wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta, od wschodu zamkniętego trójbocznie. Na przełomie XV i XVI wieku dostawiono wieżę od zachodu, a od północy zakrystię i kaplicę. Wnętrza otrzymały zaś sklepienia. Całość otoczono murem kamiennym w którym umieszczono bramkę z ostrołukowym przejazdem. W XVIII wieku powstała kruchta od południa i został prawdopodobnie zainstalowany mechanizm zegara na wieży. Ostatni remont miał miejsce pod koniec XX wieku. Świątynia ma plan salowy bez wyodrębnionego prezbiterium. Sklepienia sieciowe, w zakrystii kolebowe a w kaplicy krzyżowe. Wieża w dolnej części prostokątna, wzmacniana szkarpami, wyżej przechodzi w ośmiobok. Na drugiej kondygnacji wisi dzwon z 1479 r. Wnętrze kościoła zdobią liczne zabytki z czasów średniowiecza. Są to m.in. polichromia ze scenami z życia Marii i Chrystusa odsłonięta w 1957 roku, fragmenty średniowiecznego ołtarza, ambona z XVII w. Poza tym rzeźby i płaskorzeźby z XV i XVI wieku (Ukrzyżowanie, rodzina św. Anny). Pod zakrystią pochowani są dawni właściciele wsi. Na zewnątrz zachowało się kilka płyt epitafijnych na elewacjach. Drzwi wejściowe zdobione gotyckimi okuciami. Kościół jest kościołem parafialnym obejmującym kilka okolicznych wsi. W 1522 roku odłączono od niego kościół w Mirocinie Dolnym, gdzie powstała nowa parafia, a który przyłączono ponownie w 1945 roku.