مجموعه ی اخیر شاه پری بهزادی واکنشی فرهنگی، تاریخی و زیبایی شناسانه به هنر ایرانی/اسلامی با همه غنای تغزلیش است که ترجمانی امروزین یافته است. این مجموعه خوانشی نو از هنر هندسی ایرانی است که با جدا شدن عناصر تزیینی معماری از فضای سه بعدی و قرار گرفتن در بستری دو بعدی لحنی انتزاعی به خود گرفته است.

در این مجموعه، نقاش با مطالعه ترکیب بندی نقوش هندسی سقف های مساجد و سایر بنا های تاریخی ایران و نقش طرح هایی نو بر آن مبنا و با به کار گیری نقطه – عنصر دیداری ای که در شش سال گذشته با آن به خلق آثار هنری خود پرداخته است – آثاری منحصر بفرد خلق کرده است.

ترجمانی امروزین، خوانشی نو، آثاری معاصر همه عباراتی اند که در وصف آن چه در این مجموعه به نمایش درآمده است بکار رفته اند. اما چرا نو و امروزین و چگونه معاصر؟

همانند سایر نمونه های نقاشی انتزاعی، در این مجموعه نیز برفرم، رنگ، بافت و جلوه های دیداری اثر تاکید شده است. در این آثار نیز تلاش نشده تا واقعیتی دیداری به دقت و عینا به نمایش درآید بلکه از اشکال، رنگ ها و ترکیب بندی برای دستیابی به این تاثیر بهره گرفته شده است. اما چگونگی بیان و اجرای مهارت های خلاقه و تخیل هنرمند وعلاوه بر آن، نحوه اجرای نقوش، تکرار آن ها و اشتیاق و توجه تماتیکی که در انتخاب رنگ نهفته است این آثار را امروزین می کند. سقف های پر نقش، ساده و از حجم عاری شده واشکال، بسیار مرتب و دقیق بر بوم قرار گرفته اند. تنها اثری که از عمق و فضای سه بعدی به جای مانده ردیف های از درشت به ریز نقطه ها و از روشن به تیره آن ها است. پالت شاه پری بهزادی نیز زاییده ی تخیل اوست و نقش هنرمند در خلق آن همچون دخالتی که بر نقش داشته عیان است. رنگ های درهم و سمبولیک نقوش هندسی ریز معماری اسلامی جای خود را به رنگ های کاملا نو و براق با ترکیب بندی های خلاصه و ساده شده امروزی داده اند. اشکال هندسی ریز که در معماری اسلامی با کنار هم قرار گرفتن، اشکالی پیچیده و بزرگ بوجود می آورند در این آثار به نقطه هایی کنار هم تبدیل شده اند که تشکیل دهنده تنها یک شکل اند.

در واقع ساده کردن تزیینات معماری اسلامی/ایرانی و نحوه استفاده از هندسه نقوش و دوباره پیاده سازی آن ها در رنگ هایی شفاف، همچون بازنوسی تاریخ به زبان امروزی است که در آن دیگر از صنایع بدیع و آرایه های ادبی خبری نیست و مفهوم مورد نظر به زبان دیداری ساده بیان شده است. 

از سوی دیگر، در مقابل دید و بر دیوار قرار گرفتن نقوشی که علیرغم ساده شدنشان انتظار می رود بر فراز سر و در ارتفاعی دور از ما قرار گیرند، عاری شدنشان از بار سمبولیک و به عبارتی تغییر مکانی و تغییر کارکرد دیداری و مفهومی آن ها، این آثار را معاصر می کند.

در آثار شاه پری بهزادی از وصف و توصیف و روایت خبری نیست. بیان مستقیم و بیواسطه است. در این آثار انتزاعی، بیننده با زبانی کمینه گو به دیدن گذشته از دریچه امروز دعوت می شود، یا به عبارتی به تجربه امروزین گذشته فرا خوانده می شود. 

مجموعه ی اخیر شاه پری بهزادی مجموعه ای است نو از کهن زیبایی های این مرز و بوم، شعری پارسی برای همه جهانیان.

مریم مجد- زمستان 1395

The Painter Painted No More

Shahpari Behzadi’s recent body of work is a cultural, historical and aesthetical reaction to Persian/Islamic art with all its lyrical opulence that has come to life through contemporary interpretation.  This collection is a new reading on Persian geometric art that has reached an abstract tone via separating from conventional architectural decorative motifs and three-dimensional space and imbedded instead in a two-dimensional setting. 

In this collection, through careful study of geometric compositions of mosques ceilings and other historic Iranian monuments, the painter has come up with new patterns - using dots and other visual elements that she has been engaged with for the past six years - to create an exclusive body of work.  

A contemporary interpretation, a new reading and present-day pieces, are all what’s been used to describe the works presented in this collection. But why new? and how contemporary?

Just like other examples of abstract painting, there has been an emphasis on form, colour, texture and visual effects in this series.  In these works too, the aim is not to present a visual reality in an accurate and precise way, instead, shapes, colours and compositions have all been used to achieve this effect.  But the means of expression and the implementation of the artist’s creative skills and imagination as well as her ways of executing patterns, their repetitions, and her thematic interest in choosing colours all make these works contemporary. All forms and patterned ceilings, simplified and flattened, have all been arranged very neatly and carefully on canvas. All that is remained from depth and three-dimensional space are rows of large to small, and light to dark arrangement of dots.  Shahpari Behzadi’s palette is also born out of her imagination and her role in creating it is as obvious as her interference with pattern. Intertwined and symbolic colours of the tiny geometric designs of Islamic architecture have given way to totally new and bright colours with simplified and brief contemporary compositions. Small geometric forms in Islamic architecture that together create complex and large forms are arranged together in dots creating single forms in the works of this series. 

In fact, the simplification of Persian/Islamic architectural ornamentations and the ways of using geometric designs and the re-implementing them in transparent colours are just like the re-writing of history in a modern language, one that doesn’t use rhetorical and literary embellishments and the meaning is instead delivered in a simple and visual language. 

On the other hand, installation of these simplified patterns on the walls right before our eyes despite them being expected to be placed high up above our heads, their emptiness of symbolic load or in other words, the change of their placement and visual and conceptual function, make these works contemporary.   

Shahpari Behzadi’s works are empty of description and narration. Her expression is direct and immediate.  In these decorative abstract works, audiences are invited to see the past through a present-day perspective via a minimal language, or in other words, they are invited to experience the past in a modern way.  

Shahpari Behzadi’s recent series is a new selection about the beauty of this land’s past, a Persian poetry for the entire world. 

   Maryam Majd- Winter 2017

نمایشگاه آثار " شاهپری بهزادی " با عنوان " سما " بهمن 1395 گالری  اثر