0 Likes
رویاورزی هایی به زبان محلی مدرن
گلنار طبیب زاده بخشی از خود را در هر نقاشی می گذارد. میزان صمیمیت و اتوبیوگرافیک بودن آثار او بسیار جسورانه است. هریک قصه ای است. هر تصویر روایتی در خود دارد که قابل کشف است. زیبایی و رمزآلودی نقاشی ها شرح روشنگری بر داستان ها و فراخوانی های رویاگون است.
در نقاشی های او زنان زیبایی کم نظیری دارند. هیچ یک از آن ها نمونه ای کامل نیست اما همه سرشار از زنانگی ای فوق العاده و آکنده از روح اند. نقاشی های او اسطوره ایند. گربه، مار و ماهی، شخصیت هاییند که در موضوعات و نفس متغیر آثار او حضور دارند. نقاشی ها دارای اصالت وجودند. از نظر وجودگرایان، وجود بر ذات مقدم است.
نقاشی ها همچون صحنه ای قاب عکسی در فضای نمایشند. سوژه ها، رویاهایشان را در ساختار نقاشی به نمایش در می آورند. آن ها، از سویی رویا و از سویی دیگر مطالعات عمیق نقاش درباره ی آگاهی و عشق اند. آن ها به دنبال ارزش و معنایند. در پس احساس سطحی تشویش و درد، عمقی روان شناسانه نهفته است. هر یک از افراد آثار او دارای شخصیتی مشخص و جامع است که با مهارت تیزبینانه و بسیار دقیق هنرمند پرداخته شده است.
او نقاشی است که از خطر کردن هراس ندارد. نقاشی های او همچون داستان ها و رمان هایی اند که در نگاهی لحظه ای خلاصه شده اند. ما می خواهیم [درونیات و احساسات] خود را به دیگرانی که اهمیت می دهند ابراز کنیم چون برای ما هم کسانی که به ایشان عشق می ورزیم، و می یابیم تا عشق بورزیم، و مایلیم که عشق بورزیم اهمیت دارند. همه ی این ها برای این است تا بتوانیم به گونه ای به تعابیر و برداشت های بسیار مهم که اغلب باید از اولیای امور یا کسانی که تلاش می کنند به ما بگویند واقعیت مان چیست پنهان نگاه داشته شوند بپردازیم.
می توان واقعیت مان را همچون یک پرسپکتیو در نظر گرفت. پرسپکتیو در نقاشی مهم و نمادین است. در نقاشی های گلنار، گاهی پرسپکتیو هوایی وجود دارد، بوم فضایی ایجاد می کند و فیگورها درآن سفر می کنند – فضای داخلی بی کران – شمایل شناسی ای از اشکال نمادین. در آثار اوسوژه و اشیا وجود دارد. سوژه، مخاطب است. شمایل شناسی ای انتقادی. همان طور که در تصاویر سینمایی یا عکاسی به شکلی نمادین نشان داده شده است، تغییری در مفهوم فضا آن گونه که در دوره ی رنسانس مطرح بوده رخ داده است. طغیان علیه کلاسیسزم، عصیانی میان اندیشه ی آپولونی و دیونیزی است؛ نبردی دیرینه در عصر مدرن. گلنار با آنچه توقع می رود مبارزه می کند.
به نقاشانی فکر می کردم که بتوانم گلنار طبیب زاده را با آنان مقایسه کنم. یکی از کسانی که به ذهنم رسید مارک شاگال بود؛ نقاشی غیر آیین مدار که به هیچ مکتبی تعلق ندارد. طبیب زاده، همچون شاگال، هنرمندی است که انتظارات را به چالش می کشد و مکاتب و ایده های متفاوت را درهم می آمیزد. هنرمندان صاحب سبک، از منابع الهام و ارجاعات بسیاری بهره می گیرند. شاگال ورای بسیاری از هم عصرانش عمل کرد، و به احتمالی از آن جا که بیشتر انسان گرا بود تا تقلیل گرا، نبوغش درست فهمیده نشد. آثار او بر آثار بسیاری از هم دوره هایش برتری داشت و از آنان پیشی گرفت.
"عروسک های پنبه ای" طبیب زاده، اثری دو لته ای، رویایی است که لته ی چپی که در آن فضای نمایش به فضای اداری مدرنی در دانشگاه یا شهربیشتر شباهت دارد اسرار آمیزتر از لته ی راستی است که در آن فضا به مکانی برای تصمیم گیری تبدیل می شود . خودکشی یا [ادامه ی] زندگی؟ از پنجره بیرون پریدن؟
بسیاری از سوژه های گلنار را زنانی تشکیل می دهند که در لحضه ای از آرامش و تمنا، و نه در انفعال، آرمیده اند. آنان آکنده از بوی انتظارند، معشوقانی در انتظارعشق ورزیدن. هرچند که مردان نقاشی های او سردرگم تر و مرددتر از زنان به نظر می آیند.
نقاشان می خواهند از پوست خود بیرون زنند تا رویاهایشان را بازبنمایانند و برای آن مخاطبی پذیرا یابند. آثار طبیب زاده صادقند. حس مدارند اما به هیچ وجه ازهیچ چارچوبی بیرون نمی زنند و برای نمایش در فضای عمومی مناسبند.
برای درک نقاشی های او، مخاطب باید بپذیرد که دو سطح از آگاهی وجود دارد. نقاشی های او عمیق و بسیار شخصی اند و او آزادانه درباره ی امیال و احساسات شخصی خود سخن می گوید اما تنها کسانی قادر به دیدن این درونیاتند که به جستجو علاقمند بوده و از سطح ظاهری نقاشی عبورکرده و به لایه های زیرین آن می نگرند و در وهله ی نخست با اثر چون آینه ای که بازتاباننده-ی دل و هویت خودشان است مواجه می شوند و سپس به آن به شکل نمایی از یک رویا می نگرند.
نقاشی های او شبیه مینیاتورهای ایرانی اند. سنت مینیاتور در پابرجا کردن گلنار در سنتی که بخش مهمی از تاریخچه ی فرهنگی او به شمار می آید نقشی اساسی داشته است. صمیمیت، عظمت یا درهم بافتگی صحنه های فیگوراتیو در طول تاریخ دراین نقاشی ها دیده می شوند.
او خود را نقاشی بیان گر و احساسی می داند. او همچنین می تواند بیانگری از میراث فرهنگی ایران باشد. مکتب بیانگری در واکنش به دور شدن از انسانیت که نتیجه ی صنعتی گری و مدرنیته بود و همچنین رشد فرهنگ شهری و اجتماع بافرهنگ که انتظار داشت هنر با تظاهر، به ظرافت و حتی به کمک زیبایی کلاسیک قدرت خود را پنهان نگاه دارد شکل گرفت.
در رویاها، گفته می شود هنرمندان بیانگرا زمانی به بار می نشینند که اصالت رخت بربندد و مناسبتی با امورجاری افراد متوسط وجود نداشته باشد.
من از گلنار طبیب زاده که سنت شکن است خوشم می آید. سنت شکنی همچون کسانی که بطور مستقیم و بی واسطه حرفه ی نقاشی را به شیوه ای بر می گزینند تا زبان محلی شخصی ای و منحصر بفرد بوجود آورند.
فرانک شیفرین*
*فرانک شیفرین هنرمند، برگزارکننده نمایش و منقد امریکایی است.
...
Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.
