0 Likes
جلال شباهنگی متولد سال 1314 در تهران و دارای درجه کارشناسی ارشد طراحی گرافیک از دانشگاه "سن هوزه" ایالت کالیفرنیا
است. وی پس از پایان تحصیلات به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران درآمد و از سال 1347 به مدت سی سال به تدریس در
حوزه های مختلف هنرهای تجسمی مشغول بوده است. وی در کنار تدریس به ساخت احجام شیشه ای نیز پرداخته است.
گستردگی نمایشگاه آثار او در داخل و خارج از کشور نشانگر حضور فعال او در حوزه هنرهای معاصر ایران است.
Jalal Shabahangi was born in 1935 in Tehran. He graduated with an MA from the San Jose State University in California. He joined the University of Tehran’s Faculty of Fine Art upon his return and taught various courses in visual arts for thirty years. He has also been professionally engaged in glasswork throughout his artistic life. Jalal Shabahangi has had a significant role in the Iranian art scene and held many shows in Iran and abroad.
نقاشی، در برترین حد ظرفیت بیانی خود
اگر کمال هنر در خلوص و سادگی آن باشد، شباهنگی در آثار خویش به این مقصود نزدیک شده است. مضمون تابلوهای شباهنگی توالی و تقاطع تپه های شنی در افق است. تپه ای از پس تپه ای دیگر، چندان که در ورای گنبدهای پیاپی این تپه ها، افق ناپدید گردد.
حضور این تپه ها در برخورد با یکدیگر نوعی معماری طبیعی را یادآور میشود که قوس ها و گنبدهایش طاقدیس و ناودیس هایش،
از جنس خاک و هوا، از جنس نور و سایه، از ماده ی حریری غبار و مه است.
جلال شباهنگی تناسب طبیعی واقع را می گیرد و در نهانخانه ی ذهن آن را پالایش می بخشد از صافی دانایی و مهارت های خویش
می گذراند، و بدل به چیزی فراتر از واقع می کند که اگر دمی ترا به یاد واقع طبیعت کوه و دشت و دمن می افکند دمی دیگر ترا
از سایه و روشن های رنگ عبور می دهد، از فراز و نشیب های خود فراتر می کشاند و به ژرفای جهانی دیگر می برد که در آن
رنگ و خط و حجم از جنس شعر و نور و تاریخ و حیات بشری است. او شیفته سرزمین خویش است و تصویرگر آن، اما نه در حد
یک عکاس، در حد یک آفرینشگر، که طبیعت واقع، دستمایه ی کار او، انگیزه اوست تا بتواند جهان درونی خود را با افق های
گسترده ی سبز و آبی اش، با دره های ژرف و ستیغ های بلندش، با چکاد آفتابگیر و مغاک تاریک اش بنمایاند.
سفر ذهن را از سایه به روشنا، از خاک به نور، از واقعیت به رویا، از سطح رنگین نقاشی به فضای هزارتوی شعر و اسطوره
امکان پذیر سازد. هم از اینروست اگر با دیدن کار شباهنگی، با دقت در درختچه های پریشانی که در جای جای تپه ها رسته اند در سطح صیقلی و نرم تپه ها در تقاطع گنبدها و طاق های طبیعت، ردپائی از شعر و عرفان ایرانی هست، ردپائی از بازگشت به طبیعت پاک هست.
شباهنگی یک نقاش خوب ایرانی است می گویم ایرانی نه از این نظر که شناسنامه ایرانی است یا از منابع فرهنگی قدیم خط و مینیاتور تقلید می کند یا مناظر ایرانی می کشد نه ! او بدرستی می داند که چگونه می توان از اعماق سنتی نامیرا نقبی به آینده زد.
او با شناختن دقیق سرزمین خویش عاشقانه به شناختن ظرایف شعر و معماری و طبیعت سرزمین خویش همت گماشته است.
پس از این سیر و سلوک، جوهر و چکیده ی این زندگی پر تلاش را در کام رنگ و خط ریخته است.
قوس ها و دوایر بلندی که در طاق و طاق ها و گنبد و دروازه هست، بنوعی دیگر در طبیعت کوهساران و دشت و دمن نیز تکرار
می شود. تپه ها در نور و حرارت و حرکت باد این سرزمین شکلی اینچنین نرم و پرکشش پرنشیب می گیرند. به نوعی دیگر در اشکال نجومی و هیات قدیم، در ترکیب تصاویر و تشبیهات شعری، در بیان حالات عاطفی، این دوار و سرگشتگی و گردش
منحنی ها و دوایر سقف های مینائی تکرار می شود. هنرمند این منحنی های اسلیمی را در همه ی عناصر فرهنگی خود دیده و اگر در کار خود آن را عمداَ ننشانده باشد بیشتر انعکاس ذهن او از فرایافت این شکل های دائمی و حاضر بوده است.
شباهنگی، راز سرگشتگی دوایر پر انحنا را که در قلمرو هنرهای ما به اشکال مختلف تکرار می شود، نیک دریافته است این تپه های درهم شونده و با هم رونده این شکل های به ظاهر طبیعی، به تعبیری دیگر اشکال تجریدی و انتزاعی فلک گردون، نه سقف آسمان، دوایر ذهن، هفت خم دانایی و پیچاپیچ راه های ناپیموده ایست که بشر را به جستجوی برتر و آنسوتر می کشاند که شاید
در آن آرامشی یابد و پاسخی و یا تپشی و جنبشی دیگر. آیا معماری خانه های یزد و کاشان شباهنگی را به این تعابیر شکلی رهنمون شده است آیا تپه و ماهورهایی که در مینیاتور و گرافیک های ایرانی به فراوانی در افق دور تابلو ساخته می شود او را
به راه این ترسیمات کشانده، آیا سیر و سفر او در گوشه و کنار ایران یا سیر و سلوک او در فرهنگ شعری و عرفانی باعث این رفتار بوده است ؟ هرچه هست او حرف را موجز و رسا، بی کم و کاست به زبان رنگ و خط ریخته است.
شباهنگی، با آنکه چون یک هنرمند شیفته عمل می کند، اما نحوه ی کار او حکایت از دقت و ظرافت بیمانندی در رنگ شناسی و رنگ گذاری دارد.
رنگ ها در آثار او لطیف، صاف و پالوده است تپه با دو یا سه رنگ همگون و همساز ساخته میشود.
رنگ ها و ته رنگ ها با دقت و وسواس انتخاب می شوند کنار هم گذاشته می شوند درجه تغییر رنگ چندان خفیف است که از دور چون سایه و روشن های یک رنگ جلوه گر می شود و از نزدیک در می یابی که چگونه او توانسته در چند رنگ نزدیک بهم را اینگونه ماهرانه کنار هم بگذارد که القائی واحد داشته باشد.
جواد مجابی
...
Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.
